Ingrijpende IT-maatregelen voor de Belastingdienst. Dat vooruitzicht doet Den Haag ongetwijfeld huiveren, want nationale plannen zijn al onuitvoerbaar vanwege verouderde systemen. En straks stelt ‘Brussel’ de fiscus voor nog meer uitdagingen. Na het krokusreces buigen onze volksvertegenwoordigers zich over de plannen van de Europese Commissie voor digitale BTW-aangifte in heel Europa. Uitvoerbaar? Da’s lastig in te schatten, meent het kabinet.

Alles stroomt. Helaas geldt dat ook voor gifstoffen. Van onze regenkleding spoelt de PFAS het rioolwater in en daarna zwemmen onze kinderen daarin, in zee. Het zou verboden moeten worden! Gelukkig is daar Nederland – in dit geval: de milieu-experts van RIVM en de ambtenaren op het Milieu-ministerie. Al meer dan dertig jaar zijn zij in de Europese Unie ‘pro-actief’. En dat is leerzaam voor ‘Nederland’.

Wat in het vat zit, verzuurt niet. Dat geldt ook voor Europese wetgeving. De Europese Commissie heeft op veel terreinen het recht van initiatief. Maar als voor plannen geen meerderheid bij de 27 Europese regeringen gevonden wordt, moeten die van tafel. Over de bodem bleef het sluimeren: Na een mislukte poging van tien jaar geleden, is een nieuw plan voor een Europese bodemrichtlijn in de maak. Provincies, gemeenten en Tweede Kamerleden slijpen de messen.

De wolf wordt door Europese wetten beschermd. Moet dat zo blijven? In veel EU-landen is er debat. Bezorgde veehouders lobbyen bij het Europees Parlement; het WNF en ministers uit twaalf lidstaten schreven een brief aan de Europese Commissie. Maar in het antwoord op de vraag van een Tweede Kamerlid (wat de regering concreet gaat doen aan de ‘moordlustige wolf’?) ontbrak het Nederlandse standpunt in de Europese wolvendiscussie.

Stel je voor: je werkt als Bulgaarse arbeidsmigrant in de Westlandse kassen, maar je kan op de website van de gemeente Den Haag, waar je bent gehuisvest, niets in een voor jou begrijpelijke taal vinden. Of, stel: je bent een Haagse Hogeschool student die voor onderzoek informatie nodig heeft van een lokale Spaanse overheid, maar de websites zijn onbereikbaar. Het zijn concrete uitdagingen waar je tegenaan loopt als je ‘Europees werkt’. Maakt de interne vrije markt in de Europese Unie dat in de praktijk makkelijker of moeilijker?

In de Europese Unie wisselt de voorzittershamer om het half jaar tussen de 27 lidstaten. Om de beurt en op volgorde, zitten de lidstaten de vergaderingen van de 27 ministers voor. Dat voorzitterschap is per 1 januari overgegaan van de Tsjechen naar de Zweden. De Zweedse Riksdag, het parlement in Stockholm, nodigt daarom de komende zes maanden onze Kamerleden uit. Waar gaan ze het over hebben?

Een klein land als Nederland heeft veel buitenland – en daar gebeurt vanalles dat ons aangaat. De Kamerleden controleren de inzet in Europese besluitvorming van buitenlandminister Wopke Hoekstra (CDA) en zijn diplomaten. Maar onze volksvertegenwoordiging heeft het nakijken, als het gaat om de pot geld die Europese Vredesfaciliteit heet.

“Parlement terug van reces om coronacrisis”. Het lijkt een krantenkop van vorig jaar. Maar door de massale COVID-uitbraak in China werd het realiteit. Voor het ‘Nederlandse’ standpunt in het Europese spoedoverleg over het Chinese coronadrama vroeg de regering geen mandaat. Het ging om een ‘expertgroep’ en het is reces. Dus vroegen Tweede Kamerleden tenminste een verslag, van wat er namens Nederland in Brussel was ingebracht. Minister Kuipers (VWS, D66) kaatste de bal terug: de Eerste Kamer moest haar reces maar onderbreken. Dat gebeurde niet. Wie controleert?

De 27 landen en het Europees Parlement praten elke week over nieuwe regels die grensoverschrijdend verkeer van mensen, kapitaal, diensten en goederen mogelijk maken. Van grensovergangen zonder paspoortcontrole tot e-commerce, kinderbijslag en rijbewijzen. Dat maakt de interne markt in de woorden van minister Adriaansens (VVD, Economische Zaken) ‘geen rustig bezit’.