De meeste poppetjes zijn wel bekend en ook de inhoud van de verkiezingsprogramma’s is bijna vastgesteld. Dan rest de vraag: waar gaan de verkiezingen eigenlijk over?

Aan creativiteit geen gebrek in Europa. Ook al zijn ze het hardgrondig met elkaar oneens, er rolt vaak een compromis uit, zoals nu over geld voor Oekraïne.

Ursula von der Leyen kan zich nog niet rijk rekenen. Ze is dan wel de belangrijkste kandidaat om zichzelf als voorzitter van de Europese Commissie op te volgen, maar er zijn nog heel veel hindernissen te nemen.

De een wil praten over het onvoorstelbare; wat te doen als de EU bij de oorlog betrokken raakt. De ander wil geen oorlog in gerommeld worden. Macron en Scholz zorgen voor veel onrust.

Waarom steekt de Roemeense president opeens z’n vinger op om secretaris-generaal van de NAVO te worden? Heeft premier Rutte misschien te weinig vrienden gemaakt? Of voelen de Midden- en Oost- Europese landen zich niet serieus genomen?

De schrik zit er goed in. Donald Trump zou zo maar kunnen worden gekozen als president van de Verenigde Staten, en wat dan? De Europese Unie is zich aan het voorbereiden, en niet alleen op het gebied van Defensie.

Je kan de verkiezingen winnen, maar er is in Europa nóg een manier om de grootste groep in het Parlement te worden. Andere partijen overreden om zich bij jouw groep aan te sluiten. Dus zijn er heel wat hofmakerijen aan de gang.

En plotseling ging Viktor Orbán akkoord. Was er echt een extra top voor nodig, als je binnen een uur zegt dat je toch geen problemen hebt met de 50 miljard euro voor Oekraïne? En niet onbelangrijk: wie heeft hem omgepraat, en krijgt de Hongaarse leider er iets voor terug?

Het is de tijd van de wensenlijstjes. In Nederland schrijven belangenorganisaties brieven aan de informateur en verkenner. In Europa daarentegen is er geen centraal loket, dus hoe vind je een hoge Europese pief die naar je wil luisteren? Er wordt van alles uit de kast getrokken: van denktanks en mediaoptredens tot boeken en speeches. Wie wenst wat in 2024?

De boeren door heel Europa zijn in opstand. In Polen, Duitsland, Frankrijk, België, Spanje – en eerder in Nederland – zijn er grote of kleine demonstraties. Trekkers blokkeren wegen, borden worden op z’n kop gezet en er wordt gedreigd naar de politieke hoofdsteden op te rukken.