Zomerse kijktip | ‘De Europeaan’ – Portret van Timmermans’ dagen in Brussel

De zomer is er niet alleen om te lezen, maar ook om films te bekijken. Aanrader: ‘De Europeaan’. Hoe ziet het dagelijkse leven van een Eurocommissaris eruit?

2 min. leestijd

Terwijl zijn kinderen hem een prettige reis naar Polen wensen, corrigeert Timmermans lachend dat hij naar Turkije moet. De openingsscène van ‘De Europeaan‘ zet meteen de toon. Het komende anderhalf uur volgen we Timmermans die de wereld over vliegt, van zijn thuisclub Roda JC tot de Verenigde Naties in New York. Wanneer hem gevraagd wordt hoe hij de VN-top ervaart, antwoordt hij met een brede glimlach: “Heerlijk. Dit is goed voor de Commissie, maar ook goed voor mij persoonlijk. Dit is wie ik ben. Als ik iets ben, dan ben ik diplomaat.” 

In de documentaire ‘De Europeaan’ kijken we naar Frans Timmermans tijdens zijn eerste termijn als vicevoorzitter van de Europese Commissie. Voordat hij zich opwierp tot de klimaatpaus van Brussel, brak Timmermans het hoofd over de vluchtelingencrisis.

Karaoke

We volgen Timmermans naar vluchtelingenkampen, zien hem interviews geven, en zien hem karaoke zingen op de kerstborrel met zijn kabinet. Steevast etaleert hij zijn talenkennis, altijd is hij aan het bellen met Mark (Rutte) of Diederik (Samsom). 

We zien hoe hij betrokken is bij de onderhandelingen rond de omstreden Turkije-deal, waarin de EU met Turkije afsprak dat het land vluchtelingen zou tegenhouden in ruil voor geld. De kijker vangt een glimp op van de intense diplomatieke inspanningen die deze deal vereiste. Je krijgt een ontmoeting te zien met de Turkse premier en met de toenmalige VN-secretaris-generaal Ban Ki-moon tijdens een top van de Verenigde Naties.

“Geldingsdrang”

Vooral de persoon achter de Eurocommissaris wordt belicht.  Zo zien we hem in zijn kale appartement in Brussel, waar hij de eerste jaren verbleef voordat zijn gezin hem achternareisde. Hij spreekt over hoe pijnlijk het is dat zijn zoon hem alleen tijdens de vakanties ziet. Toch blijft het psychologische portret aan de oppervlakte. De documentaire graaft niet veel dieper dan de vraag of Timmermans ijdel is, waarop hij laconiek antwoordt dat hij eerder last heeft van “geldingsdrang”. 

Wie een diepgravende politieke analyse verwacht, is er ook aan voor de moeite. ‘De Europeaan’ is vooral een schets van het dagelijkse leven op het hoogste Europese politieke niveau. Toch zullen ook de kenners genieten van de documentaire, simpelweg omdat het zo zeldzaam is om een Eurocommissaris van zo dichtbij te volgen.