Verwaarloosde kindvluchtelingen stappen uit de schaduw

Alleenreizende gevluchte kinderen uit onder meer Afghanistan, Syrië en Irak hebben het zwaar om de Europese Unie binnen te komen. Hoe ziet hun helse tocht eruit en wat kunnen het Europees Parlement en de Europese Commissie doen om te helpen?

3 min. leestijd

Oekraïense alleenreizende gevluchte kinderen moeten goed opgevangen worden. Dat staat in een resolutie van het Europees Parlement die op 7 april 2022 werd aangenomen. Maar de alleenreizende gevluchte kinderen uit onder andere Afghanistan, Syrië en Irak in de documentaire Shadow Game hadden die zekerheid niet. In de documentaire vragen zij aandacht voor de rechten van alle alleenreizende gevluchte kinderen. Vanuit Utrecht reisden zij vandaag naar Brussel om onder leiding van regisseurs Eefje Blankevoort en Els van Driel hun verhalen te vertellen en de documentaire te tonen in het Europees Parlement.

Teruggeslagen aan de grens

De bijeenkomst werd georganiseerd door een brede coalitie van Europarlementariërs uit verschillende politieke fracties: Cornelia Ernst (The Left), Birgit Sippel (S&D), Tineke Strik (Greens/EFA) en Jan-Christoph Oetjen (Renew Europe). Tijdens de bijeenkomst vertelden de tieners dat zij duizenden kilometers moesten lopen, zonder enige begeleiding. Bij de landsgrenzen van de Europese Unie stuitten zij op mijnenvelden en werden ze bont en blauw geslagen door gewelddadige grenswachters om vervolgens terug de grens over te worden gezet. Sajid was één van die tieners die zijn verhaal deed. “Toen ik aan de Europese grenzen aankwam, hebben ze mij gemarteld en ons geweld aangedaan. Dit overkwam niet alleen mij, maar iedereen”, zei hij. Reisde hij met bijvoorbeeld een trein of auto, dan voelde dat voor hem als “spelletjes” die hij moest doen om de Europese Unie binnen te komen. Maar vooral het “voetgangersspel” was zwaar: “lopen, heel veel lopen.”

Ook Amin, die al sinds 2016 in Nederland is, sprak over zijn frustraties. Amin was minderjarig toen hij Europa binnenkwam. Toen hij achttien werd, werd hij bestempeld als illegaal. Hij voelt zich ongelijk behandeld ten opzichte van andere, Europese kindvluchtelingen, zoals die uit Oekraïne. Vooral mentaal heeft Amin het nog altijd zwaar, maar jaloezie of afgunst voor de kansen die Oekraïense kinderen krijgen heeft hij niet: “Zij hebben net zo goed te maken met oorlog, dus ik gun het ze zeker, maar voor ons is het gewoon niet eerlijk.” Zijn leven staat als het ware stil, vertelt hij: “Ik mag niet werken of studeren, ik moet eigenlijk alleen maar afwachten wat er met mijn asielprocedure gebeurt.”

Parlement en Commissie aan zet

Er zitten momenteel nog steeds ruim 22.500 kinderen vast aan grenzen van de Europese Unie. Met de petitieBescherm kinderen op de vlucht‘ roepen de tieners het Europees Parlement en de Europese Commissie op om leeftijdsgenoten, die nog altijd vastzitten aan de grenzen, te helpen. Maar welke stempel kunnen het Europees Parlement en de Europese Commissie dan drukken? “Zij moeten, en dat kunnen ze ongetwijfeld, dezelfde rechten geven aan iedereen, aan alle kinderen die in de Europese Unie leven en hier in België of in een ander Europees land asiel willen krijgen” zei Sajid.

Sajid en Amin hopen dat hun leeftijdsgenoten op korte termijn gelijk behandeld worden zoals alleenreizende gevluchte kinderen uit bijvoorbeeld Oekraïne dat worden. “Oekraïense kinderen worden per trein of vliegtuig naar de Europese Unie gebracht en krijgen direct het recht om naar school te gaan. Voor ons is dat niet zo gemakkelijk.” Ook voor zichzelf hopen Sajid en Amin op verandering binnen het Europese asielbeleid. “Wij willen gewoon een eerlijk asielbeleid, en dat is het volgens ons nu niet”, zei Sajid. “Het Europees Parlement en de Europese Commissie hebben de kracht om ons te helpen, dus ik hoop dat ze dat ook gaan doen.”

Het gras is altijd groener bij de buren.
Verken je horizon en ga ook eens vissen in een andere vijver!

Word lid Meer informatie