De aankondigingen vlogen door de lucht tijdens de State of the European Union van Ursula von der Leyen. Voor elk probleem dat ze besprak had ze wel een nieuwe commissie, een studie of een voornemen. Een kleine greep uit haar aangekondigde dialogen, overleggen en speciale conferenties:
- Een strategische dialoog met de boeren;
- Nieuwe sociale dialoog over arbeidsomstandigheden;
- Een speciale MKB-gezant, met als speciale opdracht minder papierwerk voor ondernemers;
- De oprichting van de Critical Raw Materials Club, landen die allemaal met gebrek aan zeldzame grondstoffen voor oa batterijen en zonnepanelen te kampen hebben;
- Mario Draghi (oud president Europees Centrale Bank en oud premier van Italië) schrijft rapport over Europees concurrentievermogen;
- De Europese Commissie komt met nieuwe deals (á la Tunesië) over migratie;
- Er komt een internationale conferentie onder leiding van de Europese Unie) over mensensmokkel;
- De Europese Commissie komt met plannen om de EU geschikt te maken voor uitbreiding met nieuwe lidstaten.
Maar het grootste nieuws ging over auto’s
Klopt. De vraag was niet wat Ursula von der Leyen over China zou zeggen, maar welke toon ze zou aanslaan. De laatste weken werd het meningsverschil tussen Frankrijk en Duitsland over de Chinese auto-industrie steeds groter.
Frankrijk is het al een tijdje zat. Er komen steeds meer goedkope Chinese elektrische auto’s op de Europese markt. China is al een tijdje bezig om de omslag te maken, terwijl in de EU nog volop werd gediscussieerd over het einde van de auto met de klassieke verbrandingsmotor, is de productie in China enorm gestegen.
In het land rijden 320 miljoen auto’s en ruim twintig procent (ongeveer 65 miljoen) auto’s is elektrisch. In Europa is slechts twaalf procent elektrisch en de Verenigde Staten maar zeven procent.
Aangezien de auto’s niet al te duur zijn, in vergelijking met de Europese modellen, zijn ze steeds populairder in de Europese Unie.
Tot verdriet van Frankrijk dat al langer eist dat er streng wordt opgetreden tegen de ‘dumping’.
Duitsland daarentegen staat op de rem, met name omdat de grote Duitse automerken enorme belangen hebben in China en het land geen zin heeft in tegenmaatregelen door China, omdat die juist vooral Duitsland zullen treffen. In Brussel weet iedereen nog dat China een aantal jaar geleden keihard terugsloeg nadat de EU heffingen op zonnepanelen oplegde.
Hoe gaat dit verder?
De aankondiging van het onderzoek is een eerste stap. Formeel kunnen strafmaatregelen pas worden genomen worden als er aangetoond kan worden dat China inderdaad elektrische auto’s aan het dumpen is.
De voorzitter van de Europese autolobby, de Nederlandse Sigrid de Vries, maant Europa tot voorzichtigheid. Ze ziet dat China veel beter in staat is om de nieuwe elektrische auto-industrie op te bouwen, omdat er samenhang in het beleid is. “Ze hebben grondstoffen, fabrieken, en zorgen ook meteen voor voldoende laadpalen.” De Vries mist die samenhang in de Europese plannen die ze omschrijft als fragmentarisch.
De Franse Eurocommissaris Breton vindt daarentegen dat Europa alles op alles moet zetten om de stortvloed, zoals hij het noemt, van Chinese auto’s te voorkomen. “We moeten niet onze enorme verslaving en afhankelijkheid aan fossiele brandstof vervangen door een nieuwe afhankelijkheid; in dit geval van China.”
Wil je elke ochtend wel scherpe analyses van onze hoofdredacteur Bert van Slooten (cartoon), hardnekkige geruchten en veel Europees nieuws over de Nederlandse hoofdrolspelers in Brussel in uw mailbox? Neem dan hier een abonnement op De Dagvangst en u weet precies welke zaken die Nederland gaan raken op de Europese agenda staan.
