Volgende week grilt het Europees Parlement kandidaat-Regiocommissaris Fitto over zijn visie op de regio’s. Als hij goedgekeurd wordt, hoop ik dat hij zich beter aan zijn beloftes gaat houden dan ons eigen Nederlandse kabinet.

Het is pijnlijk om te lezen, maar ergens ook geen verrassing. “Noorden gaat gedesillusioneerd naar huis na topoverleg over Lelylijn en Nedersaksenlijn”, kopte RTV Noord. Wederom slecht nieuws voor deze regionale én Europese spoorlijnen. De vorige keer wees de minister met het oog op dat laatste nog naar Brussel; Brussel had pas in 2028 weer financiële ruimte, dus kon het niet doorgaan. Dat mag echter geen excuus zijn om niet te beginnen met de volgende stap. Die kan Den Haag prima betalen, want voor hen gaat het om een afrondingsverschil. En mocht dat om wat voor budgettaire reden dan ook toch niet haalbaar blijken, hebben de noordelijke provincies en Flevoland nota bene de staatssecretaris al een cheque van 15 miljoen overhandigd!

Hoeveel geld?

Wat hier speelt is dus politieke onwil, ondanks het feit dat de Lelylijn in het coalitieakkoord staat. Het kabinet zegt dat er te weinig zicht op geld is. Dat is bij zulke grote projecten vaak moeilijk en het gaat om veel geld. Maar als er écht politieke wil is wordt duidelijk dat het geld het meer dan waard is.

Ook in Brussel wordt er momenteel veel gesproken over de toekomst van investeringen in onze regio’s, om socio-economische ongelijkheden af te vlakken. Dat doen we via het Europese cohesie- en regionaal beleid, dat nu zo’n 1/3 van de Europese begroting beslaat. Hier komt de hoorzitting met Fitto in beeld, want dat beleid gaat herzien worden, samen met de meerjarige begroting voor de Europese Unie. Het Europees Parlement gaat vanaf volgend jaar, samen met de lidstaten, bepalen waar, hoe en hoeveel we geld gaan uitgeven. En hoewel iedereen hier rondloopt, net als in Nederland, met een mond vol aan “elke regio telt”, ben ik er niet van overtuigd dat iedereen dat echt meent.

Blinde vlek

Daar zal het volgende week dinsdag over gaan tijdens de hoorzitting van kandidaat-Eurocommissaris Raffaele Fitto, van Giorgia Meloni’s partij, Fratelli d’Italia. Dat is de grote vriendin van Wilders die de Italiaanse rechtsstaat sloopt. Wat mij betreft is hij politiek gezien een ongeschikte kandidaat van ongeschikte signatuur, maar als enige Nederlander (en Friezin) met stemrecht in de commissie regionale ontwikkeling, ga ik wel heel goed letten op wat hij te melden heeft. Als hij namelijk wordt geïnstalleerd dan moeten we als Parlement wel weten met wat voor plannen deze man rondloopt, en hoe we de betrouwbaarheid van zijn beloftes aan de inwoners van onze regio’s kunnen inschatten aan de hand van zijn track-record.

Nederland en andere nationale overheden in de EU hebben traditioneel een ingebakken blinde vlek voor wat regio’s nodig hebben. Europa heeft daar een beduidend beter oog voor. Helaas is dat met de huidige regering in Den Haag niet anders, ook al zitten daar partijen in die zoete broodjes bakken met hun regionale achterban. Laten we hopen dat Fitto iets meer bij kan dragen dan zijn Nederlandse ideologische evenknieën.