De nederlaag van het CDA bij de Provinciale Statenverkiezingen vertaalt zich eveneens in de Europese politiek. Al geruime tijd zijn de klassieke, van oorsprong christelijke partijen in West-Europa terrein aan het verliezen. Zowel in Nederland als in België worden de partijen die ooit de ene na de andere premier leverden, steeds kleiner.
Eerder verdween al de Italiaanse christendemocratische partij van het toneel. Het is niet zo dat de klassieke partijen overal verdwijnen, in Duitsland is de CDU/CSU nog steeds een enorme machtsfactor, maar je ziet een langzame teloorgang en dat zie je ook terug in de Europese fractie van de christendemocraten (EVP).
Natuurlijk zijn er partijen bij aangesloten die eveneens christelijke waarden hebben, zoals de Spaanse Partido Popular en de Ierse Fine Gail, maar steeds meer zoekt de Europese partij toenadering tot gewone conservatieve partijen, waardoor het accent (en de invloed) van de traditionele christelijke partijen afneemt.
De grote leider bij de EVP, de Duitser Manfred Weber, wil komend jaar gebruiken om weer wat rechtsere partijen aan zich te binden. Ook de grote winnaar van de provinciale verkiezingen in Nederland BBB is bezig zich te oriënteren in Brussel. De partij komt al regelmatig, net zoals ze de afgelopen maanden bij de provinciale staten heeft gedaan, kijken naar hoe de Europese politiek werkt. Er is belangstelling om zich aan te sluiten bij de grote EVP-fractie.
Het CDA is nu al niet meer de enige Nederlandse partij die bij de EVP-familie zit; ook de ChristenUnie is aangesloten en de overgestapte oud-50PLUS’er Toine Manders. BBB zou daar makkelijk bij kunnen, zo laten ingewijden weten, waarmee de christendemocratische fractie na de verkiezingen van volgend jaar voor het Europees Parlement toch weer een stevige Nederlandse poot kan krijgen.
Voor het zover is, zijn er komend jaar twee grote verkiezingen waar Weber zich persoonlijk mee bemoeit: in Griekenland en Spanje.
Wat merken we er van?
Dat de campagne ook in Brussel en Straatsburg wordt gevoerd. Deze week een knetterende ruzie in het Europees Parlement over het standpunt van de Spaanse regering over Oekraïne. Binnen de Spaanse regering is er namelijk onenigheid over de vraag of Oekraïne tanks (Leopard) en wapens moet krijgen. De partij van de sociaaldemocratische premier Sánchez is voor, maar coalitiegenoot Podemos (links) ziet er niks in en wil alle kaarten zetten op vredesbesprekingen.
Weber vroeg zich hardop af, tijdens een persconferentie deze week in Straatsburg, of de spanningen in de Spaanse regering problemen zouden opleveren als het land deze zomer voorzitter wordt van de Europese Unie. “We kunnen op dit moment in de geschiedenis geen enkele vorm van onzekerheid accepteren.”
De fractievoorzitter van de sociaaldemocraten in Europa, de Spaanse Iratxe García, noemde de opmerkingen van Weber een beetje dom en riep hem op kalm te blijven. “De Spaanse steun aan Oekraïne is op geen enkele manier in gevaar. We staan vierkant achter Oekraïne.
Lees meer in de nieuwsbrief Brussels Peil van onze hoofdredacteur Bert van Slooten, voor je wekelijkse portie geo-politiek. Een abonnement is gratis.
