Waar blijft de uitleg van de Europese Commissie? 

De Europese Commissie hoeft zich nog niet te verantwoorden tegenover de Europese ombudsman over de geheime berichtjes van voorzitter Von der Leyen.

2 min. leestijd
(Bron foto: Europese Commissie)

“Hoe ingewikkeld kan het zijn?” verzucht Europarlementariër Sophie in ’t Veld op Twitter. De Europese Commissie heeft meer tijd nodig om terug te komen op de geheime sms’jes tussen Commissievoorzitter Ursula von der Leyen en Pfizer-CEO Albert Bourla. Die werden volgens de Europese Ombudsman ten onrechte achtergehouden. De Commissie lijkt nu weer – voor even – de dans te ontspringen. 

Uitstel

In de sms’jes zou Von der Leyen een deal hebben gesloten. Reden voor journalisten van het Duitse nieuwstijdschrift Der Spiegel en verschillende Europarlementariërs, onder wie In ’t Veld, om inzage te krijgen in het sms-verkeer van de Commissievoorzitter. De Europese Commissie gaf hiervoor de toelating niet omdat de sms’jes “vanwege hun kortstondige en vluchtige aard niet bedoeld zijn om belangrijke informatie mee te delen over het beleid, de activiteiten en de besluiten van de Commissie”. De berichten zouden daarom niet onder de transparantiewetgeving van de Europese Unie vallen, zo leek de boodschap.

De Europese Ombudsman, die onregelmatigheden en onbehoorlijk gedrag in de instellingen moet onderzoeken, is het hier niet mee eens: de berichten vallen volgens hem wel degelijk onder de Europese Wet openbaarheid van bestuur. De werkwijze van de Commissie werd afgedaan als wanbeheer en de instelling kreeg dan ook drie maanden de tijd om zich te verantwoorden. De deadline was dinsdag, maar daarvoor heeft de Commissie nu uitstel gevraagd – en ook gekregen. Nog eens vier weken, aldus de woordvoerder van de ombudsman.

Onbegrijpelijk, vindt In ’t Veld: “De Europese Commissie had tegen vandaag een antwoord klaar moeten hebben voor de ombudsman. Drie maanden is meer dan voldoende tijd. Dat dit zolang duurt, wijst op minachting jegens de Europese Ombudsman en het Europees Parlement. Dit is een klap in het gezicht van de democratische waarden op Europees niveau.