De zak geld voor de saneringsregeling voor vissers komt uit het Europese fonds voor Brexitschade, het zogeheten Brexit Adjustment Reserve. De Nederlandse vissers zijn door het Britse afscheid van de Europese Unie in moeilijk vaarwater terechtgekomen: er mag minder gevist worden. EU-lidstaten hebben een gemeenschappelijk visserijbeleid, waardoor ze in veel gevallen in elkaars vijver mogen vissen. Maar met het vertrek van de Britten is die regeling weggevallen, waardoor vissers inkomsten mislopen.
Omzien naar elkaar
Landbouwminister Henk Staghouwer stelt daarom Europees geld beschikbaar waarmee vissers die het financieel niet meer redden hun vloot, of een deel daarvan, kunnen laten slopen. In een brief aan de Tweede Kamer laat de minister weten te begrijpen dat ‘saneren pijn doet’. Hij hoopt dat de vissers troost vinden bij elkaar: “ik hoop daarom dat ook in deze tijd er vanuit de visserijgemeenschappen naar elkaar wordt omgekeken om iedereen de ruimte en mogelijkheid te geven een juiste beslissing te nemen”. Vissers die nieuw werk zoeken, verwijst hij in de brief door naar het UWV.
Vissers kunnen vanaf 1 september een aanvraag doen bij het fonds. Daar zijn wel bepaalde voorwaarden aan verbonden: ze moeten kunnen bewijzen dat ze voor minstens twintig procent afhankelijk zijn van visserij die door Brexit geraakt is. De gesloopte boten mogen in ieder geval de eerste vijf jaar niet vervangen worden voor nieuwe, en visrechten die bij de oude boot hoorden komen te vervallen.
Staghouwer: “De Commissie is onvermurwbaar gebleken”
Staghouwer is teleurgesteld in de Europese Commissie. Hij had het liefst gezien dat vissers wél binnen vijf jaar nieuwe schepen zouden mogen nemen, of de mogelijkheid kregen om oude schepen te verduurzamen. Die lobby speelt al langer: zijn voorganger, Carola Schouten, heeft zich daar ook nog voor ingezet. Maar “helaas”, schrijft Staghouwer: “de Commissie is op dit punt onvermurwbaar gebleken”. Hij vindt dat de vissers de mogelijkheid zouden moeten krijgen om te verduurzamen, “dat zou de doelstellingen van mijn visserijbeleid ten goede komen”.
