De hoorzittingen met de toekomstige Europese Commissie – onze Europese ministers – zitten erop. Ondertussen lezen we in de kranten ook al wie de nieuwe ministers in het land van Trump worden. Ik weet niet waar ik mij drukker om moet maken: de ministers die Trump aanstelt of de sterke focus op interne politiek in plaats van strategische geopolitiek in het Europees Parlement?

Als nieuwe Europarlementariër heb je grote verwachtingen en is het bij elke volgende stap in het werk afwachten of deze uitkomen. Over de hoorzittingen had ik veel gelezen: urenlang worden de Commissarissen gegrild door het Europees Parlement. Met de hoorzittingen achter de rug kan ik bevestigen dat deze verwachting is uitgekomen. Maar niet al mijn verwachtingen kwamen uit. Ik had gehoopt dat de prioriteiten van de Eurocommissarissen aangescherpt zouden worden, door goede inbreng van het Europese Parlement. Blijkbaar niet. Spreekteksten van de Eurocommissarissen waren van tevoren zorgvuldig afgebakend door het team van Von der Leyen. Welke commissaris voldoende steun kreeg werd niet besloten op basis van kwaliteit, maar op basis van de politieke machtsmachine. Een aantal Eurocommissarissen toonden nauwelijks begrip van hun thema, maar kregen toch steun. Anderen werden gedwarsboomd uit puur politiek opportunisme. Een teleurstelling.

Grote gevolgen

Terwijl wij de Europese Commissie bestookten met vragen, was er in het nieuws volop aandacht voor de nieuwe regering van Trump. Multimiljardair Musk gaat werken aan overheidsefficiëntie, anti-vaxxer Robert F. Kennedy wordt minister van Volksgezondheid en Fox News-commentator Hegseth minister van Defensie. Zodra zij – hopelijk na een redelijke hoorzitting – aan de macht komen, wordt het pas echt spannend voor de Europese Unie. De gevolgen voor onze handel (tarieven), voor Oekraïne (gebrek aan steun) en voor het aanpakken van klimaatverandering (verbreken Parijs-akkoord) zullen enorm zijn.

Wat ik in de hoorzittingen graag had gezien, was een vurig debat over hoe wij sterk staan in een veranderende wereld en hoe we vijf jaar Trump aanvliegen. Te vaak werden oude-wijn-in-nieuwe-zakken-ideeën gepresenteerd. Ideeën die focussen op het behouden en beschermen van wat we hebben. Migratie pakken we niet simpelweg aan door onze grenzen nog strenger te bewaken en boeren zijn niet alleen met geld geholpen. Het lijkt alsof we uit angst voor de toekomst dichter tegen het verleden willen aankruipen. Een begrijpelijke reflex, maar geen oplossing. Wat we nodig hebben zijn nieuwe ideeën over hoe we het continent van de toekomst worden en niet van het verleden.

Gedurfde keuzes

De Europese Commissie heeft nog één kans: in de eerste honderd dagen na het aantreden van de Commissie zullen zij de Clean Industrial Deal en de Visie op Landbouw en Voedsel presenteren. Mijn oproep aan de Commissie is: maak gedurfde keuzes. Verdrievoudig het innovatiebudget, maak het aantrekkelijker en makkelijker voor internationaal talent om naar de EU te komen door diploma’s te erkennen en maak het makkelijker voor start-ups om over landsgrenzen heen op te schalen en kapitaal aan te trekken. Willen we onder het juk van de oranje man vandaan komen, dan moeten we niet blijven roepen dat hij gevaarlijk is, maar met elkaar ‘the GREATEST deal of all times’ sluiten en daadwerkelijk voor een
competitief Europa gaan. Tijd om volwassen te worden, Europa!