Als iemand aan WNL-verslaggever Thomas van Groningen zou vragen wat hij weet van Wopke Hoekstra, bijvoorbeeld in de setting van tv-quiz De Slimste Mens, dan zou hij niet meteen ‘klimaat’ zeggen. Dat zei hij, ongevraagd, tegen de Europese CDA-lijsttrekker Tom Berendsen op de radio.
Ja, inhoudelijk was er wel enige verbazing over de voorgenomen aanstelling van Hoekstra. De bekende en veel herhaalde feiten: Shell (ook een vorm van betrokkenheid bij het klimaat), de functie als blokkeerfries in het stikstofdossier, en ook de consultantsbaan bij McKinsey riep weerstand op.
Kind van Europa
En dus moest Wopke Hoekstra iets bekennen: “I love ETS”. De voormalige CDA-leider zag maandagavond blauw met gele sterretjes in het Europees Parlement. Zijn hoorzitting, een soort mondeling examen met weinig gewillige examinatoren, greep hij aan om zijn liefde te betuigen voor echt van alles.
Hij betoogde in het Frans altijd al een enfant de l’ Europe geweest te zijn, een kind van Europa. In het Duits was zijn diepste wens om nu toch eindelijk een keer belasting op kerosine te gaan heffen. En in het Engels hield hij van ETS, het emissiehandelssysteem.
Hoekstra besloot om met meerdere talen te werken. De grote schoenen die hij hoopt te vullen, deden dat ook. En, zoals een beeindruckte Peter Liese opmerkte: ook Commissievoorzitter Ursula von der Leyen mixt en matcht graag verschillende talen in haar toespraken. NOS-presentator Annechien Steenhuizen vroeg zich in het NOS Journaal wel af: “Hij spreekt zijn talen. Maar had hij ook een goed verhaal?”
Achterhoofd
Volgens Tom Berendsen lijkt het gebrek aan klimaatassociatie bij Thomas van Groningen vrucht van de vele “inspanningen om Hoekstra ongeschikt te laten lijken”. Of, zoals hij de bredere sfeer in het Europees Parlement duidt: “Leuk dat het wat politieker wordt”, maar “niet ten koste van” goed beleid.
Met zo’n inspanning begon de voorzitter van dienst, Pascal Canfin, het verhoor van Hoekstra ook, bewust of onbewust. De mogelijk aanstaande Eurocommissaris zat aan een tafeltje tegenover de Europarlementariërs, met in zijn rug de voorzitter en zijn bijstanders. Hoekstra kon onmogelijk beginnen met zijn rug naar de parlementariërs in de startblokken. Dus moest het voorzittersgezelschap het doen met zijn achterhoofd.
Canfin kon weinig begrip opbrengen voor wat er aan dit besluit vooraf was gegaan. Hij opende de bijeenkomst met de opmerking dat hij wel érg goed zicht had op die rug. Een uitstekend begin, moet ook Hoekstra hebben gedacht. Lijdzaam ondergaan, lachen en zwaaien is in zo’n situatie de beste aanpak.
Beste grap
Een stuk beter ging het bij het herhaaldelijk uitvallen van de microfoons. Bij de derde keer werd de drastische maatregel van verhuizen naar een andere ruimte genomen. Toen de voorzitter een stuk later dan bedoeld afsloot met “dank in het bijzonder aan de technici”, was dat de beste grap van de avond.
Hoekstra leek dat allemaal niet zo erg te vinden. Hij nam de gelegenheid te baat om voor wat comic relief te zorgen, contactmomenten met de zaal. Hij pakte uit met teksten als “de inkomsten van ETS zouden best naar de techniek hier kunnen gaan” en dat zijn rol binnen het CDA “slechts bescheiden” is geweest. Zelfs de PvdD (Anja Hazekamp) wist hij op het oog voor zich in te nemen. “Ik merk dat uw waardering voor mijn inspanningen nog aan kracht kan winnen.” Dat is een zin die je op kan schrijven als jij ook eens kritiek krijgt op je gebrek aan inspanningen voor het klimaat.
Het is hopen dat Hoekstra de tijd vindt of neemt om af en toe naar de Schuman Show te gaan. Wopke Hoekstra, je bent niet alleen: we all love ETS en het Europese stunteltheater.
