Het kraakt, schuift en rommelt in het Europees Parlement. Want de politieke fracties zijn bezig met nieuwe politieke benoemingen. Critici beweren dat het Europees Parlement laks omgaat met de selectiecriteria en te pas en te onpas nieuwe topfuncties creëert en daarvoor de budgetten wil verhogen. Op die manier zouden topbanen worden gegeven aan ongekwalificeerde personen door middel van achterdeurtjespolitiek.
Zo heeft Renew, de liberale fractie in het Europees Parlement, inmiddels een deal gesloten over de opvolging van secretaris-generaal Klaus Welle, de administratieve baas van het Europees Parlement. In een brief aan haar collega’s van Renew, trekt Europarlementariër Sophie in ’t Veld (D66) aan de bel.
Discussie
In het document, dat was bedoeld voor intern gebruik, beklaagt In ’t Veld de gang van zaken: “Dit is schadelijk voor de reputatie van het Europees Parlement”. Het D66-Europarlementslid richt haar kritiek vooral op het politiseren van steeds meer administratieve functies in Brussel. Wat betekent dat steeds meer kwesties, zoals de benoeming van ambtenaren in het Europees Parlement, door de politiek beïnvloed worden. Zo is ook het vertrek van secretaris-generaal Welle, alsook de benoeming van zijn opvolger, sterk verweven met discussies tussen de politieke partijen in het Europees Parlement.
Er is onenigheid over het feit dat topfuncties door middel van politieke deals tussen leiders van de politieke groepen uit het Europees Parlement worden verdeeld. Door deze gang van zaken zouden kandidaten niet op basis van hun kwaliteiten op bepaalde posities terecht komen. Struikelblok is vooral de benoeming van de nieuwe secretaris-generaal. Met de deal die nu op tafel ligt, zou huidig kabinetschef Alessandro Chiocchetti kans maken op die functie. Verschillende diplomaten maken kanttekeningen bij dit soort achterdeurdeals. Naast interne onenigheid in het Europees Parlement komt nu ook kritiek uit de verschillende EU-lidstaten.
In haar brief verwijst In ’t Veld naar voormalig Commissievoorzitter Jean-Claude Juncker. Die benoemde op twijfelachtige wijze zijn eigen stafchef, Martin Selmayer, tot secretaris-generaal van de Europese Commissie. “Toen was er verontwaardiging, nu lijkt de deal onverdacht en net wat beter te vallen in het Europees Parlement”. Met andere woorden: waar blijft de kritiek?
