In 2019 voerde Kim van Sparrentak flink campagne voor de Europese verkiezingen. Ze stond als nummer 7 op de kieslijst van GroenLinks, maar kwam door voorkeursstemmen toch in het Europees Parlement. Het was ‘bizar’ volgens Van Sparrentak. Even schakelen, haar oude werk afronden en opzeggen en richting Brussel voor haar nieuwe functie.
Haar campagne stond bol van contact met jongeren. En dat is nog steeds een prioriteit. Het gaat om uitleggen wat Europa doet, maar ook uitvinden wat er speelt onder jongeren.
En hoe kom je erachter wat jongeren belangrijk vinden? “Ik praat met verschillende jeugd-fora, en -vakbonden, en ik heb natuurlijk ook veel contact met Dwars, de jongerenorganisatie van GroenLinks. Of ik stel een vraag op Instagram. Dat doe ik nu vooral omdat ik door corona minder contact heb met jongeren – voor mij wel het allerstomst aan corona. Maar soms ben ik ook gewoon helemaal klaar met naar een scherm staren.”
Werk
Wat willen jongeren? “Een toekomstbestendige arbeidsmarkt, maar ik hoor nu ook heel veel van jongeren dat geestelijke gezondheidszorg ook echt een ding is waar ze meer aandacht voor willen zien. Daar ben ik nu mee bezig en schrijf mee met een resolutie daarover.”
Ondanks dat Van Sparrentak redelijk onverwacht in het Europees Parlement kwam, was het voor haar niet moeilijk kiezen waar ze zich mee bezig wilde houden. “Voor mij was het vrij duidelijk – ook omdat ik dus met jongeren bezig ben – dat ik in de Sociale Zaken commissie wilde gaan, ook om het over de toekomst van de arbeidsmarkt te hebben. Dat deze eerlijk en toekomstbestendig is voor jongeren.”
Huizencrisis
Wat ook op haar agenda kwam was de wooncrisis. Dat steeds meer mensen moeilijk een woning kunnen vinden is niet alleen een Nederlands probleem, maar speelt in heel Europa. Dus nam Van Sparrentak het initiatief met een rapport om de wooncrisis aan te pakken vanuit het Europees Parlement.
Speerpunt van het rapport was: betaalbare, comfortabele en duurzame huizen voor iedereen. Het ging daarnaast over het stoppen van illegale verhuur, zoals Airbnb. En een andere ambitieuze doelstelling: een einde aan dakloosheid. In 2030 moeten er nul daklozen zijn in Europa.
In de eerste weken van dit 2021 werd het rapport aangenomen. “Het was heel tof om zo het jaar in te gaan.”
Werk in uitvoering
Maar na de stemming ben je nog niet klaar vertelt Van Sparrentak. “Ik heb wel altijd het gevoel gehad dat het rapport schrijven en het door het Parlement loodsen nog maar het begin was. Wat in het rapport staat, moet ook gaan gebeuren.”
“Werk in uitvoering”, aldus Van Sparrentak “maar een hele goede basis om op verder te werken aan oplossingen voor de wooncrisis.”
Ze vertelt dat in juli daadwerkelijk ook een doel is vastgesteld om in 2030 dakloosheid te eindigen met alle lidstaten. “Ik zat in het kamertje waar het werd bedacht, dat is tof om mee te maken en je voelt dat je dan verandering aan het maken bent.”
Blij met kleine overwinningen
Heb je al veel verandering teweeg gebracht als nieuwe Europarlementariër? “Ik heb geen mensenlevens veranderd, maar ik heb wel dingen gedaan waarmee mensenlevens veranderd kunnen worden. Activisme heeft mij geleerd om blij te zijn met kleine overwinningen. Elk stapje telt.”
Ze geeft het voorbeeld dat in maart 2021 de Europese Unie door het Europees Parlement werd uitgeroepen als LGBTIQ Vrijheidszone, als reactie op de LHBT-vrije zones in Polen. “Het is misschien symbolisch, maar wel heel belangrijk voor mensen die zich totaal alleen gezet voelen door hun regering.”
“In Hongarije en Polen komen volksvertegenwoordigers niet voor de LHBTI- rechten op, of eigenlijk zorgen ze ervoor dat ze zelfs nog verder in de marge worden geduwd, maar als Europarlementariër wil ik voor hun rechten opkomen.”
Chagrijnig om standaard witte mannen blik
Van Sparrentak klinkt gepassioneerd, niet alleen over LHBTI-rechten, maar ook over andere minderheidsgroepen. “Ik heb een intersectionele blik – zo dat klinkt niet sexy zeg! -, maar het is wel zo. Ik denk na of er een breed draagvlak is vanuit allemaal verschillende groepen. Ik vraag mezelf telkens af; wat voor impact heeft deze wetgeving op mensen met een migratieachtergrond, mensen van kleur, vrouwen, mensen met een beperking?”
Ze vertelt dat ze heel chagrijnig kan worden als alleen de standaard witte mannen blik wordt toegepast op wetgeving. “Dat gebeurt helaas wel vaak.”
Veel leren
Van Sparrentak zoekt de uitdaging op en is ook veel gaan werken op het thema digitalisering. Een onderwerp waar ze nog niet heel diep in zat, dus veel boeken lezen en leren de afgelopen twee jaar. Wat ze ontzettend leuk vond. En ze prijst haar medewerkers. “Europarlementariër ben je niet in je eentje. Je hebt heel veel slimme mensen om je heen.”
Inmiddels heeft ze ‘belachelijk veel geleerd’, en niet alleen over digitalisering. “Eigenlijk alles wat je kan leren leer je in Brussel; een team leiden, inhoud, maar ook leren dat de schaduwprocessen bestaan.” Het spel van de achterkamertjes is niet ingewikkeld, je moet er alleen achter komen dat het bestaat vertelt van Sparrentak. “Er is in Brussel altijd een extra dimensie.”
Het werk is heel dynamisch vertelt Van Sparrentak. “Soms weet je aan het einde van de dag niet meer wat je aan het begin gedaan hebt – je moet ertegen kunnen, maar ik vind het heerlijk!”
