Een verleden bij Shell, McKinsey en een Europese partij die voor de zomer nog een poging deed de natuurherstelwet te liquideren: voor veel Europarlementariërs is Hoekstra niet meteen de gedoodverfde kandidaat-Eurocommissaris voor Klimaat. Er wachtte hem dan ook een vuurdoop in Straatsburg: hij moest genoeg Europarlementariërs ervan overtuigen dat hij daadwerkelijk groene dromen heeft. Tegelijkertijd wilde zijn eigen christendemocratische achterban horen dat Brussel de klimaatplannen afzwakt. 

Eigen groene dromen

Tijdens het klimaatexamen valt lof te horen over het werk van voorganger Frans Timmermans. Verder wil Hoekstra “een stem geven aan natuurbehoud” en gaat hij voor “continuïteit bij de uitvoering van de volledige Green Deal”. Maar op de vraag of hij nu voor of tegen de natuurherstelwet is, blijft Hoekstra keer op keer vaag. Het valt wel op dat hij zijn huiswerk heeft gedaan: herhaaldelijk etaleert hij zijn dossierkennis. 

Maar Hoekstra wil “niet enkel op de winkel passen”. Ook nieuwe groene dromen behoren tot het charmeoffensief. Zo geeft hij aan de fundamenten te willen leggen voor een “Green Deal 2.0”. En dat maakte hij ook concreet: tegen 2040 wil hij dat de EU de uitstoot van broeikasgassen met 90 procent vermindert ten opzichte van 1990.

Nog een concreet actiepunt: Hoekstra wil de luchtvaart aanpakken met een wereldwijde kerosinebelasting. Hij noemt het “absurd” dat die nog niet bestaat. De inkomsten daarvan kunnen vervolgens voortvloeien naar Europees klimaatbeleid. 

Sowieso wil Hoekstra dat er nieuwe eigen inkomsten komen om de Brusselse klimaatpot te spekken. “Anders moeten we altijd opnieuw langs de financiënministers gaan.” Andere doelwitten die hij in gedachten heeft voor die eigen inkomsten: de zeevaart meer belasten of meer halen uit de opbrengsten van het emissiehandelssysteem (ETS).

Sorry voor vroeger

Wat ook niet kon ontbreken aan het charmeoffensief: excuses richting Zuid-Europa voor zijn stugge houding tijdens de onderhandelingen over het coronaherstelfonds. Destijds leverde die hem nog de bijnaam “Mr. No” op. “Ik heb aan het begin van de pandemie onvoldoende ingezien dat sommige lidstaten het moeilijk hadden”, geeft hij toe. “Dat had ik anders aan moeten pakken.” Bij de vele vragen die hij over de kwestie krijgt, toont hij zich van zijn nederigste kant.

Ook neemt hij afstand van zijn verleden bij Shell. Hij vertelt dat hij er slechts twee en een half jaar werkte, vlak na zijn afstuderen, twintig jaar geleden. “Ik denk niet dat dit in de weg zit”. Maar hij doet er later nog een schepje bovenop: dat oliebedrijven zo lang rapporten over klimaatverandering achterhielden, noemt hij “immoreel”.

Vervolgstappen

Gisteravond gingen de coördinatoren van de verschillende Europese partijen binnen de milieucommissie nog achter gesloten deuren in overleg over Hoekstra’s kandidatuur. Vandaag is het aan de fractieleiders. En als iedereen akkoord gaat, stemt donderdag het voltallige Europees Parlement over het definitieve oordeel.

Van gas uit Groningen tot de Europese klimaatplannen: elke vrijdag ontvang je een overzicht van de ontwikkelingen in Nederland en Brussel op dit terrein.