De paling heeft het moeilijk. Volgens Europarlementariër Bert-Jan Ruissen is het herstelbeleid voor de paling dan ook dringend aan herziening toe. Dat zegt hij in een recent rapport voor het Europees Parlement. Het beperken van de visserij, een eerdere maatregel om de paling te helpen, heeft volgens hem weinig effect als de vis de paringsgebieden niet kan bereiken. Volgens Ruissen moeten de obstakels waarop de paling botst worden weg genomen om de populatie te herstellen.

Palingen leggen enorme afstanden af: door de Europese binnenwateren tot de Sargassozee voor de kust van de Verenigde Staten. “Maar de dammen en stuwen in onze rivieren belemmeren die trektochten”, zegt Ruissen. “De oplossing ligt in vistrappen en visvriendelijke waterpompen. Nederland heeft daarvan al goede voorbeelden. Ook hebben we de juiste technieken in huis. Ik denk aan de Vismigratierivier die volgend jaar opent in de Afsluitdijk. Die aanpak zou overal gevolgd moeten worden.”

“Harde straffen”

Op dit moment is het palingbestand, na jaren van achteruitgang, stabiel. Dat komt deels door de strengere regels voor palingvissers. Maar volgens Ruissen is deze aanpak te eenzijdig. Hij adviseert EU-landen om de periode waarin vissers op paling mogen vissen flexibeler te maken. Dat kan door bijvoorbeeld een quotumsysteem in te voeren, dat beperkingen oplegt aan de hoeveelheid paling die vissers mogen vangen.

Verder wil Ruissen dat er een Europese adviesraad voor paling komt, om tips tussen lidstaten uit te wisselen en het palingbestand beter te bewaken. Vooral landen als Spanje en Frankrijk, waar veel jonge paling aankomt en soms illegaal wordt gevangen voor export naar China, spelen hierin een belangrijke rol. “In ons rapport vragen we de landen om harde straffen”, aldus Ruissen.