Was Timmermans nou ook op de klimaatmars, “of zat hij in Saint-Tropez?” “O nee, Benidorm!”
Grote hilariteit bij voormalig VVD-spindoctor Raymond Mens over Timmermans’ deelname aan het congres van de Europese sociaaldemocraten in Málaga (niet Benidorm dus). In de podcast Spindoctors legt hij uit dat hij de reis spintechnisch gezien niet zo wijs vindt. Hij is niet de enige.
Bejaardenoord
Het uitstapje leidde tot onbegrip aan de talkshowtafels, in de kranten en, volgens Wouter de Winther, zelfs tot hilariteit bij de ministerraad afgelopen vrijdag. Daar scoorde D66-minister Rob Jetten met de grappige vergissing dat Timmermans naar Benidorm, “het bejaardenoord aan de Spaanse kust” zou afreizen.
Terwijl iedereen hard aan het flyeren was op de markt, in de regen, mind you, was Timmermans in Benidorm. Of nee, Málaga dus. En daar sprak hij zeker nog vloeiend Spaans ook.
Internationale contacten onderhouden tijdens de campagne mág wel, maar dan moet het iets minder kort voor de verkiezingen, lijkt de overeenstemming te zijn. Zo ging VVD-lijsttrekker Dilan Yesilgöz begin november als minister langs bij Emmanuel Macron om over Belangrijke Zaken te praten: heel normaal.
Niet normaal: ‘naar een heel erg belangrijke internationale bijeenkomst gaan in plaats van flyeren op de markt’, in de woorden van voormalig PvdA-spindoctor Julia Wouters bij Spindoctors. Of althans, zij vindt het vooral ingewikkeld dat de actie een reden is om te twijfelen aan Timmermans geschiktheid voor de premiersfunctie.
Koude ontvangst
De hier en daar wat koude Nederlandse ontvangst voor Timmermans lijkt op Europees niveau nog niet helemaal te zijn doorgedrongen. Politico schrijft afgelopen week dat, nu Mark Rutte stopt, bij de komende verkiezingen “niets meer zeker is in Den Haag. Cue Frans Timmermans.”
Tijdens een bijeenkomst met EU-journalisten in Warschau, begin oktober, was de conclusie ook al getrokken: Timmermans wordt de nieuwe premier, logisch.
De vraag is dan toch, Timmermans is internationaal gezien zo’n voor de hand liggende kandidaat, terwijl hij het hier toch een beetje moeilijk heeft. Wat willen wij dan eigenlijk van een premier? Wim Voermans beschrijft in zijn boek Het land moet bestuurd worden de constanten die van de negentiende eeuw tot nu te ontwaren zijn.
Mark Rutte heeft in zijn werkkamer in het torentje een portret van zijn voorganger Pieter Cort van der Linden staan (Voermans noemt hem zijn historische tweeling). Rutte is net als Cort van der Linden belezen, maar loopt daar, net als Cort van der Linden, niet per se mee te koop. Omdat hij, zo schrijft Voermans, “weet dat een dergelijke profilering niet altijd helpt”.
IJdelheid is dodelijk
Een regeringsleider, zo vond Cort van der Linden, moest principieel principeloos zijn. Hij gaf pragmatisch en neutraal leiding aan minderheidskabinet, dat principe van neutraliteit werd stevig doorgezet en het lukte om Nederland buiten de Eerste Wereldoorlog te houden.
IJdelheid is dodelijk, concludeert Voermans. Hij vertelt hoe Willem Drees in 1947 in het kader van de Marshallhulp Amerikaanse regeringsvertegenwoordigers op de thee kreeg in zijn ‘kleine tussenwoning’ in Den Haag. Hij serveerde ze een Mariakaakje, tot verbazing maar ook ter geruststelling van de Amerikanen. Wim Kok werd bewonderd om zijn ‘eenvoudige Opel Kadett’ waarin hij reed als vakbondsman.
Uit de historische analyse van Voermans blijkt dat Nederlanders altijd al een voorliefde hebben gehad voor het type Saab, Nokia, All Stars. Misschien zien ze de mismatch in Brussel inmiddels ook. Politico heeft Timmermans op de B-list gezet als de nieuwe Charles Michel.
