Vanuit de nieuwsgierigheid om het verhaal achter de veel gehoorde zin ‘Brussel heeft besloten’ te ontrafelen komen de auteurs bij een aantal zeer interessante topdogs in Brussel en Den Haag terecht. Zo is er de raadsadviseur Saïd Fazili die de oren en ogen van premier Rutte is. Hij zorgt voor de informatie die naar de premier gaat over Europa (overigens wel samen met Robert de Groot, de Nederlandse ambassadeur bij de EU).

Het geeft mooie inkijkjes zoals onderwerpen die omhoog worden gedelegeerd; oftewel de regeringsleiders moeten het oplossen. En zijn vaste zin als de premier een gesprek heeft met een andere premier: “Mark, weet je nog waar het over gaat? Het gaat om de punten A,B en C.” Ze hebben het gesprek een dag eerder al voorbereid.

Of de ambtenaar bij de Europese Commissie die uitlegt wanneer Brussel in actie komt. Je hebt namelijk bevoegdheden van de Europese Commissie, maar ook aanleidingen. “Een aanleiding is niet noodzakelijkerwijs een bevoegdheid”, maar kan wel het begin van een Europese wet vormen. Een aanleiding kan een oproep in het Europees Parlement zijn, om ergens iets aan te doen. Soms zijn dat ook één-tweetjes, waarbij een politicus ervoor zorgt dat een voorstel wordt aangenomen en de Europese Commissie met een wetsvoorstel komt; het Europees Parlement wil het immers.

Doorkijkje

De landbouwattaché, de vooruitgeschoven pion van de Nederlandse landbouwminister, geeft een klein doorkijkje in de manier waarop Brussel werkt. De vele raadswerkgroepen, het BNC-fiche, waarin beschreven staat waar het voorstel over gaat en het ‘Coreper’ (het ambtelijk topoverleg) worden beschreven. En ja, Nederland zit aan tafel en dus kan niemand zeggen: “Het moet van Brussel, want we stemmen er zelf mee in.”

Interessant is ook het verhaal van Mielle Bulterman die bij het Europees Hof in Luxemburg werkt als een soort landsadvocaat (procesvertegenwoordiging). Het verhaal heeft prachtige anekdotes, zoals die over de pumps met een rode zool. Van Haren verkocht die in Nederland, maar de Franse ontwerper Louboutin had ze eerder bedacht en kreeg van het Hof gelijk. Van Haren moest haar schoenen uit de winkel halen.

De verhalen met de politici zijn minder sterk. Hoewel het interessant blijft om te lezen wat een Haagse wethouder in Europa doet, geeft het weinig verrassende nieuwe inzichten. Hetzelfde geldt voor het gesprek met Europarlementariër Lara Wolters. Ik had nog wel wat willen lezen over de speciale vertegenwoordiger van de Tweede Kamer in Brussel (een eigen ambassadeur), Nederlanders die in het team van de voorzitter van de Europese Raad zitten of bij de EU-buitenlandchef Borrell werken.

Het boek Retourtje Brussel is uitgegeven bij Boombestuurskunde.