Met de gierende inflatie van nu is het grootste vraagstuk voor Nederland en de rest van de Europese Unie hoe we eerlijk gaan delen. Het water staat steeds meer mensen aan de lippen, wanneer de energierekening meer dan een derde van je salaris opslurpt, je iedere week minder in je boodschappenkar kunt leggen of naar je werk reizen ook steeds duurder wordt. Als we nu niks doen, betalen sommige mensen een hele dure prijs voor onze afhankelijkheid van Russisch gas. Zowel de nationale regeringen als de Europese Unie kunnen het zich niet permitteren om niet in actie te komen. 

Werk is lange tijd de beste garantie tegen armoede geweest, maar zelfs met een middeninkomen is dat nu niet vanzelfsprekend meer. Al jaren blijven de lonen achter bij de arbeidsproductiviteit. Dat betekent dat werknemers relatief gezien steeds minder van de koek krijgen. Daarom moeten de lonen omhoog, te beginnen bij fatsoenlijke minimumlonen. In onze Europese richtlijn voor eerlijke minimumlonen roepen we de overheid op zelf het voortouw nemen. Omarm de Europese fatsoensnorm en zorg bij alle aanbestedingen met publiek geld dat werknemers fatsoenlijk worden betaald.

We kunnen niet toekijken hoe de economie groeit, maar de opbrengst daarvan in de zakken van enkele aandeelhouders verdwijnt. Dan is het niet meer dan redelijk dat we van iedereen een bijdrage voor de samenleving verwachten. Niet alleen met een tijdelijke bofbelasting [extra belasting op extreem hoge bedrijfswinsten, red.], maar überhaupt met een hogere vermogensbelasting. Daarmee kunnen we inzetten op armoedebestrijding.

Neem tot slot de regie over op de energiemarkt. We zijn niet bang voor buitengewone maatregelen: nationaliseer desnoods de energieleveranciers. Want je huis kunnen verwarmen is geen luxe, het raakt de bestaanszekerheid van mensen. In Europa moeten we regels afspreken zodat er een limiet komt op de energierekening van gewone huishoudens. We hebben geen tijd te verliezen, want anders staat veel mensen een gure winter te wachten. 

De PvdA pleit voor dit noodplan zodat iedereen zeker is van een fatsoenlijk bestaan.