Al ruim vijf jaar praat de Europese Commissie over de invoering van een digitale euro. De digitale euro kan je zien als een digitale variant van contant geld. Het is geld dat je van je bankrekening afhaalt en in een digitale portemonnee stopt. Met dat geld kan je vervolgens overal in Europa betalen, met of zonder internetconnectie, zo is het idee.
Hoewel de invoering nog jaren duurt – pas in 2029 kunnen we mogelijk digitaal contant betalen – worden de tegenstellingen nu al duidelijk. Van de PVV die kortweg ‘geen digitale euro’ wil, tot Europarlementariërs die zich afvragen of hun privéleven straks nog wel privé is. Zoals de Duitse Siegbert Droese van de extreemrechtse Alternative für Deutschland (AfD). Hij zei: “Mensen die in een hotel een erotisch avontuurtje hebben, willen natuurlijk niet dat dit traceerbaar is.”
Zorgen wegnemen
Toch is de ECB overtuigd van het nut: de digitale euro moet betalingen in crisistijden mogelijk maken – zelfs zonder internet. En het moet banken minder afhankelijk maken van grote Amerikaanse spelers als Mastercard of Visa. Maar: wie beheert die digitale portemonnee straks? Mogen burgers al hun spaargeld erop zetten? En wordt het systeem niet peperduur?
Tijdens een hoorzitting in het Europees Parlement ging Piero Cipollone, bestuurder van de Europees Centrale Bank (ECB) uitgebreid in op deze zorgen. “Geld is vertrouwen, zonder waarborg voor privacy is dat vertrouwen er niet.” Toch lukte het hem niet om alle zorgen weg te nemen.
Een uitgebreid verhaal over de digitale euro verschijnt volgende week in de Nieuwsbrief Van economie tot euro van Brusselse Nieuwe. Wil je het hele verhaal exclusief in jouw mailbox ontvangen? Abonneer je nu. Dan blijf je niet alleen op de hoogte van de digitale euro, maar ook van al het andere economische nieuws uit Brussel, Den Haag en de rest van Europa.
