De klimaatmaatregelen beginnen langzaam maar zeker pijn te doen. Wat ze in de politiek het ‘laaghangende fruit’ noemen, is ondertussen wel geplukt. Daarna worden de belangen groter en de tegenstelingen ook. Dat zagen we deze week in het Europees Parlement.
De stemmingen verliepen chaotisch. Voor de vele amendementen die op de klimaatwetten van Timmermans werden ingediend, waren telkens wisselende meerderheden. De markt van politiek handjeklap werkt bij elk voorstel op volle toeren en zo ook bij de klimaatplannen. Er is geen echt regeerakkoord in Europa. Dus kunnen politici ongestraft ‘vreemdgaan’ en dat gebeurde dan ook. Het gevolg was chaos, verwarring, boosheid en priemende vingers, die naar andere partijen wezen op het moment dat de uiteindelijke wet werd weggestemd.
Er was slechts één grote glimlach en een daverend applaus, alleen de bloemen voor Jan Huitema (VVD) ontbraken. Het was hem gelukt om tegen de stroom in de productie van de klassieke verbrandingsmotor in 2035 te verbieden, terwijl de tegenstand enorm was. Vooral uit de Duitse politiek en het Duitse bedrijfsleven. Daar kwam de tegenstand niet zozeer van de autofabrikanten, maar vooral van de toeleveranciers van onder meer versnellingsbakken en motoronderdelen. Voor een nuchtere Friese boerenzoon, best emotioneel allemaal.
Wat kost een oorlog
Verder in de nieuwsbrief cijfers over de Oekraïense vluchtelingen. Wat krijgen ze van de diverse overheden in de landen waar ze opgevangen worden? Vaak zijn, zoals je mag verwachten, de rijkere EU-lidstaten wat royaler. In die landen is het natuurlijk ook duurder. Duitsland spant de kroon: daar krijgt een Oekraïense vluchteling zo’n 450 euro per maand aan leefgeld. Dat is bijna 200 euro meer dan in Nederland, en 400 euro meer dan in Oostenrijk (maar in dat land worden in de opvang gratis maaltijden verstrekt) .
Opvallend is de positie van Polen. Het land vangt verreweg de meeste vluchtelingen uit Oekraïne op, maar de centrale overheid speelt daarin nauwelijks een rol. De opvang en ondersteuning komt van particulier initiatief en van afzonderlijke stadsbesturen. Het is de vraag hoe lang deze hun inspanningen kunnen volhouden zonder effectieve steun van de regering.
Lees hier meer in de editie van Brussels Peil deze week.
