Zoals bekend heeft het vertrek uit de EU de Britse economie geen vleugels gegeven. Integendeel, het welvaartsverlies door Brexit wordt geschat op 5 procent van het bbp. En dan laten we de toegenomen vervuiling van oppervlaktewateren nog buiten beschouwing.
Nadelen
Zeker: het Verenigd Koninkrijk heeft zich los kunnen maken van het gemeenschappelijk handelsbeleid en geheel zelfstandig met tientallen (groepen) landen handelsovereenkomsten kunnen sluiten. Die vormen overigens meestal min of meer een kopie van de handelsovereenkomst van de EU met dat land. Met die handelsakkoorden heeft het land naar schatting 0,2 procent aan bbp kunnen terugwinnen.
Want ook in de internationale handel gelden de wetten van de zwaartekracht. Handelsrelaties zijn intensiever naarmate de handelspartner groter is en de afstand kleiner is (respectievelijk de kosten van transport e.d. lager zijn). Door Brexit is in economisch opzicht de afstand tussen het VK en de EU flink toegenomen. De economische nadelen van het lastiger handeldrijven met de nabije economische grootmacht die de EU is, zijn niet te compenseren met inniger handelsrelaties met kleinere landen verder overzee.
Spijt
In het VK heeft al enige tijd meer dan de helft van de bevolking spijt van de beslissing om de EU de rug toe te keren. Een meerderheid van de bevolking is inmiddels voorstander van het weer aanhalen van de betrekkingen met de EU. Maar politiek zal dat voorlopig nog geen vertaling krijgen. Dat komt door de terughoudende opstelling van Labour, de vermoedelijke winnaar van de verkiezingen later dit jaar.
Op het continent is de roep om een uittreden uit de EU dankzij Brexit vrijwel overal verstomd. In ons land pleit nog maar een enkele partij voor een onversneden Nexit. Wel blijft de klacht van veel bureaucratie aan de EU kleven.
Nieuwe inzichten
Ook op dit punt leidt Brexit tot nieuwe inzichten. Na het Brexit-referendum is het aantal ambtenaren in het VK, onder diverse conservatieve regeringen, met maar liefst 100.000 toegenomen. En desondanks komt men bij overheidsdiensten voor milieubescherming en voor voedselveiligheid nog mensen tekort. Met handelspolitiek hielden zich vroeger 40 Britse ambtenaren bezig, dat zijn er inmiddels 2000. Dat is bijna driemaal zoveel als er nu bij DG Handel van de Europese Commissie werken (717).
‘Taking back control’ blijkt een kostbare hobby van financiële elites, geen redmiddel voor minderbedeelden. Soevereiniteit delen in de EU kost minder geld en levert meer welvaart en invloed in de wereld op. Zoveel heeft Brexit ons geleerd.