Het zit er bijna op: vanaf 5 december zal de Europese Unie geen Russische olie meer importeren. Daarmee willen ze de Russische spaarpot, die de Oekraïense oorlog financiert, aanvreten. Maar die sancties zullen ook de EU zelf pijn doen en de energiecrisis mogelijk nog erger maken.
Brussels gekibbel
Om te voorkomen dat de EU nodeloos op haar tanden zit te bijten, gaan de G7-landen en Australië een olieprijsplafond invoeren. Anders zou Rusland de weggevallen olie-inkomsten kunnen compenseren door het product elders aan een hogere prijs te slijten. Door met zo’n groot blok een prijsplafond af te dwingen, hoopt men dat ook landen die niet deelnemen, zoals China en India, minder voor olie gaan betalen. Want zij hebben op deze manier een betere onderhandelingspositie en zullen ook geen zin meer hebben om de volle pot te betalen.
Maar voordat de G7 deze solidariteit met de EU officieel aankondigt, moeten zij nog wel afwachten of Brussel überhaupt zelf zo’n olieprijsplafond zal installeren. Het blijft namelijk tot op het laatste moment met de billen knijpen of alle lidstaten daar unaniem mee instemmen.
Vooral Cyprus, Malta en Griekenland doen moeilijk. Zij vrezen dat veel olieschepen de vlag waaronder ze varen, zullen veranderen om niet aan het prijsplafond te hoeven deelnemen. Het gevolg: belastinginkomsten die wegvallen. De Europese Commissie heeft al wat cadeautjes uitgedeeld om het drietal over de streep te trekken, zoals het afzwakken van andere sancties die deze landen pijn zouden doen, maar diplomaten zijn tot op het laatste moment onzeker of iedereen aan boord is.
Vandaag is het aan de verschillende EU-ambassadeurs om de kwestie onderling uit te vechten. Als daar witte rook komt en er dus een voorakkoord is, zullen de G7-landen vanavond wellicht hun eigen olieprijsplafond aankondigen.
