Het moet binnenkort duidelijker worden op welke manier obligaties bijdragen aan de verduurzaming van bedrijven. Onderhandelaars van het Europees Parlement, de lidstaten en de Europese Commissie hebben in de nacht van dinsdag op woensdag een akkoord bereikt over de regulering van groene obligaties.

Groene obligaties zijn obligatieleningen waarvan de opbrengst exclusief gebruikt wordt voor de financiering van projecten die bijdragen aan het milieu. Bedrijven gebruiken ze als middel om duurzamer te worden, maar zetten ze ook in om zich groener voor te doen dan ze zijn. Dat laatste wordt ook wel ‘greenwashing’ genoemd.

Onderhandelingen

Europarlementariër Paul Tang (PvdA) leidde de onderhandelingen namens het Europees Parlement. “Deze wet zet een grote stap in de vergroening van deze megamarkt. Met een standaard voor de allergroenste obligaties wordt de norm gezet. “Dankzij een lijst met minder ambitieuze groene obligaties kunnen investeerders duidelijk zien of groene beloften al dan niet worden waargemaakt”, aldus Tang.

Door de nieuwe wetgeving komt er een standaard voor groene obligaties (EUGBS). Bedrijven die de standaard willen gebruiken moeten openbaar maken op welke manier de inkomsten ingezet gaan worden. Ook moeten ze laten zien hoe dat geld bijdraagt aan het verduurzamen van het bedrijf in zijn geheel.

In principe kunnen bedrijven hun obligaties altijd ‘groen’ noemen. Dat kan ervoor zorgen dat mensen in een bedrijf investeren zonder dat het geld daadwerkelijk voor duurzame doeleinden gebruikt wordt. De standaard moet daar een einde aan maken.

“Nu worden groene obligaties vaak uitgegeven om de groene bijbaantjes van een bedrijf in het spotlicht te zetten, zonder het bedrijf als geheel te veranderen. Dat accepteren wij niet. Voor iedere groene obligatie moet duidelijk zijn hoe die bijdraagt aan het duurzame transitieplan van een bedrijf, want een obligatie is alleen groen als die het hele bedrijf helpt te verduurzamen”, zegt Tang.

Nog niet genoeg

Ook Europarlementariër Bas Eickhout (GroenLinks) zat aan de onderhandelingstafel. Hoewel de wet niet zo is geworden als hij gehoopt had, is hij blij met de stap die gezet is. “Deze regulering van de obligatiemarkt is niet zo waterdicht als ik gehoopt had. Wel is dit een eerste stap om de snel groeiende markt van groene obligaties geloofwaardiger te maken. Tijdens de onderhandelingen bleek evenwel dat de Europese Commissie en de nationale regeringen te weinig ambitie tonen om de financiële markten snel en daadkrachtig richting duurzame investeringen te duwen.”

Ook Tang had meer verwacht van de Europese Commissie en de nationale overheden. “Als je zegt dat je groen bent, moet je dat kunnen bewijzen. Gek genoeg ging dit voor veel Europese landen te ver, uit vrees de financiële markt voor de voeten te lopen. Volledige transparantie wordt dus niet verplicht in de nieuwe wet, maar de druk tot transparantie komt volop bij bedrijven te liggen. Van ‘greenwashing’ kan geen sprake zijn, als bedrijven voor deze nieuwe Europese standaard kiezen.”