Grenzen: wie binnen de Europese Unie over land reist, merkt nauwelijks nog dat ze bestaan. In het Europese luchtruim zijn ze er echter nog altijd. Zo hebben veel lidstaten nog steeds hun eigen luchtverkeersleiding met hun eigen regels.
Uitstoot omlaag
Dat lappendeken aan verschillende nationale regels zorgt voor extra kosten voor de luchtvaartmaatschappijen. Zij proberen daarom om zo weinig mogelijk verschillende ‘luchtgrenzen’ te overschrijden. Het gevolg: vliegtuigen nemen niet de kortste route en stoten zo meer uit.
Voor de passagier betekent dit dat hij langer onderweg is dan nodig. Volgens KLM zou de vlucht van Amsterdam naar Genève hierdoor 120 km langer zijn dan nodig. De Europese Commissie berekende dat de gemiddelde vlucht binnen de Europese Unie 49 km langer is dan het rechtstreekse alternatief.
Zweden
Nu infrastructuurminister Mark Harbers (VVD) in Zweden samenzit met zijn Europese collega’s, roept KLM hen op om werk te maken van het eengemaakte Europese luchtruim (Single European Sky). Volgens KLM-CEO Marjan Rintel zijn de voordelen duidelijk: “Meer rechtstreekse vluchten zou onze CO2-uitstoot met zo’n 6 à 10 procent kunnen drukken.”
Voor de zeer vervuilende luchtvaartindustrie is het duidelijk mooi meegenomen wanneer zij zonder zelf extra kosten te maken hun uitstoot kunnen drukken. Zij voelen immers steeds meer de hete adem van het Brusselse klimaatbeleid.
Dwarsliggen
Al sinds 1999 probeert Brussel werk te maken van zo’n eengemaakt Europees luchtruim, vooralsnog met weinig succes. Vooral lidstaten die zich aangevallen voelen op hun soevereiniteit en vakbonden van verkeersleiders lagen dwars. Wanneer Europa haar luchtverkeersleiding meer zou centraliseren, gaan hier namelijk onvermijdelijk banen bij verloren.
Daarom stelde Brussel in 2013 de ambities bij door het Europese luchtruim eerst op te delen in negen blokken. Maar ook dit plan komt vooralsnog slecht van de grond. Nederland valt hierbij met België, Duitsland, Frankrijk, Luxemburg en Zwitserland in hetzelfde luchtvaartsblok.
