Vaart maken met die PFAS-wetgeving. Dat zeggen Europarlementariërs van de PvdA, GroenLinks en de Partij van de Dieren tijdens een debat over de uitstoot van schadelijke PFAS-stoffen in de natuur.
PFAS-stoffen zijn synthetische chemicaliën die in veel dagelijkse gebruiksvoorwerpen terug te vinden zijn. Zo zitten de stoffen bijvoorbeeld in antiaanbaklagen van pannen. Ze worden niet door de natuur afgebroken en kunnen slecht zijn voor de gezondheid van mens en dier.
Geen tijd te verliezen
Er is geen tijd te verliezen volgens de Nederlandse Europarlementariërs. “Onze giftige voetafdruk reikt al tot de hoogste bergtoppen en diepste oceaanbodem”, zegt Anja Hazekamp (PvdD). “We laten het zelfs achter op de maan.” Ze is blij dat er eindelijk gewerkt wordt aan een verbod op de stoffen.
Ze wil wel dat er geen enkele uitzondering gemaakt wordt. Er zijn verschillende soorten PFAS-stoffen en sommige industrieën zijn afhankelijk van de chemicaliën. Ze pleiten voor een langzame afbouw. Maar Hazekamp wil actie: “Geen enkel doel is het waard om de planeet permanent te vervuilen”, zegt ze. Ze wil een nieuw voorstel zien voor de zomer.
Voor de zomer
Ook Bas Eickhout van GroenLinks wil vaart zetten achter de uitfasering van PFAS. “Wanneer we de Green Deal tekenden, tekenden we ook voor geen enkele vervuiling”, zegt Eickhout. Als de Europese Commissie geen vaart maakt en voor de zomer het voorstel klaar heeft, is hij bang dat het door het volgende Europees Parlement besloten moet gaan worden.
Over ongeveer een jaar zijn er opnieuw Europese verkiezingen. Een voorstel dat korte tijd voor die verkiezingen geïntroduceerd wordt, wordt vaak geen wetgeving meer. Het zijn dan de opvolgers van de huidige Europarlementariërs die er opnieuw naar moeten kijken.
Eickhout vindt het belangrijk om snel met wetgeving te komen. Niet alleen voor de natuur, maar ook voor het bedrijfsleven dat zekerheid nodig heeft over de vraag waar ze straks wel en geen rekening mee moeten houden.
Grimmig nieuws
Ook PvdA-Europarlementariër Mohammed Chahim is blij met de plannen van de Commissie. “Als iemand een liter frituurvet dumpt, krijgt hij terecht een boete”, zegt hij. “Maar voor bedrijven geldt het tegenovergestelde. Die mogen jaarlijks tonnen gif dumpen in onze natuur en omgeving.”
Chahim wil weten wanneer mensen zich zorgen gaan maken. Hij stelt de vraag: “Wanneer stoppen we het? Pas als het in onze lichamen zit?” Hij geeft zelf het grimmige antwoord: “Ik heb nieuws voor je, het zit er al in!”
